It's all about balance

It's all about balance! Mijn nieuwe blog over lichamelijke pieken en dalen, het tegelijkertijd managen van je agenda en wennen aan je nieuwe ritme. Een uitdaging? Zeker! Het leven van een chronisch zieke gaat niet over rozen. En is een continue zoektocht naar balans en ritme.

De basis 
Wat was het toch fijn geweest als je als chronisch zieke een stabiele basis had. Niemand bereid je namelijk voor op de pieken en de dalen. Hiermee doel ik niet op de geestelijke aspecten maar op het feit dat je lichamelijke conditie continu veranderd. Wanneer je nét aan je nieuwe ritme gewend bent dient het volgende ritme zich alweer aan. En vrijwel nooit van te voren weet je of de stap die je ga maken vooruit of achteruit zal zijn. Is het slechts één stapje of zijn het er meerdere?

Leven vanuit een onstabiele basis vergt enigszins wat flexibiliteit. Het is de kunst om je huidige situatie te accepteren en hier vanuit verder te groeien en plannen te maken.

Plannen 
Zo maak je in een goede periode vrij vanzelfsprekend meer afspraken met anderen en met jezelf. Je appartement moet schoon, achterstallige post moet uitgezocht en verwerkt worden en de kleding die je al lang wilt kopen kan je nu eindelijk halen. Hiernaast wilt je ook je sociale kant voeden en maak je afspraken met vrienden of familie. Ook is vrijwel iedereen dol op uitjes en ik ben geen uitzondering op de regel.

Het plannen heeft zo zijn voordelen. Je hebt nu namelijk overzichtelijk op papier staan wat je activiteiten zijn en zo kan je ook goed de nodige rust en slaap uren inplannen.

Maar zo'n planning heeft ook nadelen. Wanneer er een spontane actie tussendoor komt snoept het vaak de energie van een van de aankomende activiteiten af. Lastig is het helemaal als je een onvoorziene PEM (dat is wanneer je ziek word van een inspanning) tussendoor krijgt en je de langverwachte afspraak met bijvoorbeeld een vriendin af moet zeggen.
Je kunt dus een hoop plannen maar helaas is niets zeker met een lijf vol chronische labeltjes dat leeft volgens zijn eigen agenda. Dit is enorm vervelend voor jezelf, verwarrend voor de ander, om over de frustraties maar te zwijgen..

Je kan dus veel inplannen maar je slechte en goede dagen niet!

Een goede keuze is het halve werk 
Zelf ben ik dol op uitjes en ongemerkt zijn dit de grootste energie opslurpers. Vaak maak ik voor mijzelf de keuze of ik ergens een PEM en dagen bijkomen voor over heb. Wanneer ik uitjes heb gaat dit ten koste van andere activiteiten zoals bloggen, een boek lezen, mijn paarden, vrijwilligerswerk en sociale contacten. En wanneer ik voor het laatste kies moet ik automatisch de uitjes op een laag pitje zetten. De bewuste keuzes kunnen maken is iets wat er de laatste jaren met vallen en opstaan ingeslopen is en toch blijft het ook lastig om die keuzes te maken zonder een stabiele basis.

Ik ben het zo gewend om keuzes te maken en mij te schikken naar mijn lijf (waarmee ik niet wil zeggen dat het makkelijk is) dat ik mij regelmatig verbaas over de dingen die mijn lief op één dag doet! Soms probeer ik hem voor zijn grenzen te behoeden wanneer hij bijvoorbeeld verstrengeld zit in zijn schoolwerk en projecten. Dan vergeet ik even dat hij na een nachtje goed slapen weer opgeladen is en die dag erna naar school kan, zijn opdrachten maakt en daarna nog makkelijk even gaat sporten. Hier heb ik ongelooflijk veel respect voor en soms dagdroom ik weleens hoe het zou zijn om een dag geen pijn te hebben en een gezonde dosis energie in je lijf. Een dag waarop alles vanzelfsprekend is en ik non-stop dingen kan doen. Even geen pillen en bewuste keuzes, het lijkt me heerlijk!

En met dit in mijn achterhoofd blijf ik erbij dat chronisch ziek zijn een fulltime baan is waarbij je veel tijd aan de zijlijn doorbrengt. Toch blijft het een gek idee dat de meeste mensen hun dag pas ná hun werk beginnen en ik mijn handen aan mijn job vaak al meer dan vol heb.

Zo ook vannacht, het is 02.00 's nachts en ik ben nog een blogje aan het typen -iets met slecht slapen, wel moeten slapen en een inspiratie stroom door mijn hoofd- en nee.. dat had lang niet gekund wanneer ik een échte fulltime baan zou hebben, ik heb namelijk geen wekker die mij vroeg in de morgen wekt.
Een van de voordelen van de chronisch zieke, een luxe die je als gezond persoon niet eens nodig zal hebben.